Corona- en andere stress verminderen

Hoe gaat het met jou in deze onzekere tijd?
Denk jij ook: “Hoe moet het met mijn inkomen? Gaat iedereen de hand op de knip houden? Wat kan ik snel in de markt zetten om nog inkomen te genereren?”

Ideeën buitelen door mijn hoofd.

Maar de meeste zijn ingegeven door angst, in plaats van vertrouwen.
Welke waarde kan ik bieden, waar kan ik echt bij helpen?
Niet kijken naar tools, maar naar Waarde.

Ben je in de stress geschoten, dan hoop ik je met mijn verhaal een hart onder de riem te kunnen steken, de stress verminderen.

(NB: onderstaand schreef ik op 1 februari jl. Ik heb dit blog niet direct daarna gepost, ik wilde even aankijken hoelang het positieve effect zou aanhouden dat je verderop leest.)

Zaterdagochtend: alwéér word ik in het weekend wakker met bonkende koppijn, vanuit mijn nek, naar achter mijn ogen. Die hou ik dan maar het liefste dicht.

Ik snap maar niet waarom ik die hoofdpijn de avond ervóór niet heb, wanneer ik naar bed ga? 

Het begint meestal in de vroege ochtend als ik eventjes naar het toilet moet. Terug in bed begint mijn hersenpan te draaien met wat ik nog allemaal moet.
Zoals nog even die laatste mails van gister beantwoorden, wat zet ik daarin?
En oja eigenlijk wilde ik dat en dat nog doen voor mijn bedrijf.

Mijn to-do lijstje komt voorbij, en wordt zelfs nog langer…

Oja en ik moet OOK nog wat leuks doen vandaag, het is tenslotte weekend. 

KEDENGGG!

DAT is het moment dat de hoofdpijn opkomt, besef ik. Niet zozeer omdat ik te laat naar bed was gegaan, of deze week over mijn grenzen ben gegaan – wat resulteert in bestraffende stemmetjes zoals ‘Ik Moet mijn grenzen beter bewaken’, Ik Moet op tijd naar bed’ ‘Ik Moet beter voor mijzelf zorgen’, ‘Ik ben Niet verantwoordeiijk voor anderen (tenzij ik dat heb afgesproken)’. 

De hoofdpijn verergert.
Paracetamol helpt niet meer.
Ik zet met moeite een kopje thee.
Terug in bed kruipen het enige wat ik nog kan.
Wachten tot het overgaat. 

(Wat overigens steeds langer duurt: vorig jaar een halve dag, maar tegenwoordig bijna het hele weekend. Niet erg gezond…)

Vanmiddag zou ik met een vriendin gaan koffiedrinken. Die moet ik maar afzeggen.

Voor mediteren is het ook te laat (‘Had Ik Dat Maar Vaker Gedaan’).

Mijn bedrijf staat voor een nieuwe uitdaging, een nieuwe koers. Help, hoe ga ik daar klanten voor krijgen? Kan ik straks de huur nog betalen?

Daarbij de vragen over klussen waar ik eigenlijk geen zin meer in heb (de reden voor de ommezwaai) die mij uit de flow halen van de nieuwe koers.

Heel frustrerend, het schiet allemaal niet op. Spanning.
En wie weet ben ik niet eens hersteld van de burnout van twee jaar geleden?
Pieker-pieker… BONK-BONK-BONK…

Waar komen die piekergedachten toch vandaan? 

Ik ben op zoek gegaan naar mijn angsten, mijn belemmerende gedachten. Ik heb ze allemaal opgeschreven. Een heel A4 vol.

Drie heftige voorvallen uit mijn jeugd schoten me te binnen.
Momenten dat ik me super onveilig heb gevoeld.

Hier heb ik me op laten MatriXen door een collega.
Een bijzondere sessie. 

Wat nu volgt vind je misschien een raar verhaal. Maar ik wil het toch vertellen.

(Wil je meer weten over de MatriXmethode – ik gebruik ‘m zelf ook – kijk dan eens naar de YouTube filmpjes van Ingrid Stoop, de grondlegster van deze methode. Daarop kun je gewoon zien wat ze doet.)

Wat blijkt? Er zit een rood balletje in mijn hoofd. Een rood balletje dat voortdurend kriskras door mijn hoofd pingpongt, van links naar rechts, van boven naar beneden.

Het ligt nooit stil, want het moet constant alert zijn op bedreigingen van buitenaf.
Zoiets maar dan nog sneller:

just a test gif

In de sessie wordt gevraagd of ik er van af wil?
Nee, eigenlijk wil ik dat niet, want het houdt me veilig. 

Maar ineens verandert het rode balletje (echt, ik bedenk dit niet, dit doet mijn brein) in een vrolijk en speels zilverkleurig balletje.
Het beweegt evengoed in mijn hoofd.
Maar het verschil is dat dit balletje zoekt naar
“Hoihoi waar kan ik spelen? Met wie kan ik spelen?”
Het zal mij ook waarschuwen als er dreiging is, maar het staat niet constant in een Gespannen Gevaar-modus. 
(Er zijn meer vragen in zo’n sessie, maar die laat ik nu even buiten beschouwing.)

En ineens snap ik het verband.
Het rode balletje staat voor al dat Moeten, om me veilig te houden.
Maar dat hoeft niet meer.

Ik mag alles loslaten. Vier woorden, meer niet.

Het klinkt simpel. Maar dankzij de MatriXsessie dringt de betekenis diep door. Hoe speels en luchtig het ook lijkt.

De hoofdpijn zakt. De spanning glijdt van me af, als een jas die ik uitdoe. Ik ontspan, ik voel ruimte. Ik hoef de gezellige koffiedate niet af te zeggen (dit schreef ik dus op 1 februari jl). Ik heb een heerlijk ontspannen weekend. 

Sindsdien is de hoofdpijn weggebleven.

Toen kwam Corona 

Toch weer die knallende koppijn.
Hoe moet dat met mijn bedrijf, mijn inkomen, de huur, enzovoort? Mijn familie, mijn ouders?

Het helpt om veel te wandelen. De natuur in. 

Al wandelend herhaal ik mijn mantra en na een paar honderd meter ligt de spanning achter me. ‘Ik mag alles loslaten’.
Hoe dan ook, het komt goed. Ook al weet ik nu niet hoe de situatie zich zal gaan ontwikkelen, het zal allemaal niet voor niets gebeuren.
Ik plooi me zo goed als ik kan naar de situatie en probeer zo goed als mogelijk bij mezelf te blijven.

Kies ik voor de angst of kies ik voor vertrouwen?
Ik kies het laatste.

Alleen van hieruit kan ik echte Waarde geven. Beter dan vanuit Angst dingen te lanceren die niet resoneren met wat ik echt in de wereld wil zetten.

De lente geeft me het vertrouwen dat er altijd overvloed is. Alles komt tot bloei.
Maar eerst terug naar mezelf, mijn basis. Ook al heb ik daar even tijd voor nodig. Het komt goed.

Ik hoop van harte dat ik je een hart onder de riem kon steken.

Hou je goed in deze vreemde tijd.
Blijf bij jezelf, laat je niet gek maken.
Blijf gezond, zorg goed voor jezelf en voor je naasten. 

Liefs,
Riet